ช่วงนี้ถึงแม้ว่าจะยังเรียน PhD อยู่เป็นงานหลัก แต่ก็ไปช่วยเพื่อนตรวจคนไข้บ้าง (แค่ 8 ชม.ต่อสัปดาห์ อย่างมาก) โรงพยาบาลที่ไปเป็นโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งที่อยู่ค่อนข้างไกลจากบ้านผมทีเดียว (แค่เดินทางไปกลับก็สามชั่วโมงแล้ว) แต่ก็รู้สึกดีหลายๆ อย่าง

แถวนั้นเป็นบริเวณที่ค่อนข้างลำบาก เพราะโรงพยาบาลรัฐมีแห่งเดียวจริงๆ ไม่เหมือนกับใจกลางกรุงที่กระจุกกันจะเข้าตรงไหนก็ได้ เมื่อไปตรวจแล้วเกิดเหตุการณ์หลายอย่าง ทั้งลำบาก เช่น ตรวจจนหัวฟู (ตรวจชั่วโมงละสิบคน คนละ 5 นาที แค่ซักประวัติก็หมดเวลาแล้ว!) โดนพยาบาลบ่นหาว่าเรื่องมาก (งะ ผมส่ง Lab ตาม Indication นะ) หรือจะโดน Staff บ่น ก็เคยมาแล้ว

แต่เมื่อวาน ขณะกำลังหัวฟู ก็ได้มีโอกาสตรวจคนไข้คนหนึ่ง เป็นคนไข้ผู้หญิงอายุราวแปดสิบ หลังจากตรวจแล้ว ก็ส่งไปเจาะเลือดตามเรื่อง แล้วระหว่างที่ฟังผลเลือด ญาติที่มาด้วยก็ใจดีมาก เอาขนมมาให้หนึ่งกล่อง ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากๆ (ตอนนั้นเนี่ย ทั้งหิว ทั้งเหนื่อย)

เหตุการณ์คล้ายๆ กันนี้เคยเกิดมาสองครั้งแล้ว ทั้งๆ ที่ผมเองก็ไม่ได้ไปตรวจที่นั่นประจำ ทำให้รู้สึกว่า บางครั้งมันก็ยังมีอะไรดีๆ หลงเหลืออยู่บ้างนะ :)